Σήμερα ο Ελληνισμός πενθεί για την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Το 1453 πέντε χιλιάδες Έλληνες, μαζί με δυο χιλιάδες μισθοφόρους αντιστάθηκαν απέναντι σε εκατόν πενήντα χιλιάδες Οθωμανούς πολιορκητές που παρέταξε ο Μωάμεθ, μαζί με τετρακόσια πλοία και βαρύ πυροβολικό. Αγωνίστηκαν για παραπάνω από ενάμισι μήνα, μην έχοντας τρόφιμα, νερό, πολεμοφόδια και βοήθεια από πουθενά και τελικά έπεσαν, μόνο αφότου κατόρθωσαν οι Οθωμανοί να περάσουν μέσα στον Κεράτιο Κόλπο, σφίγγοντας πλέον τον κλοιό της πολιορκίας από στεριά και από θάλασσα.
Ακόμη και σε μία τέτοια τραγική εξέλιξη, που κόστισε στη συνέχεια στο λαό μας τέσσερις αιώνες σκλαβιάς, οι Έλληνες στάθηκαν όρθιοι και με πρώτο μαχητή στα τείχη τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, δίδαξαν την ιδέα της αντίστασης για την ελευθερία, καθώς και τι σημαίνει ανδρεία.
Οι Οθωμανοί βρήκαν και χτύπησαν μία Αυτοκρατορία συρρικνωμένη και αποδεκατισμένη από τις ίντριγκες του πολιτικού παρασκηνίου, τις αδελφοφάγες έριδες, τα στρατηγικής σημασίας λάθη σε μακροχρόνιες συνοριακές διενέξεις, το δεσποτισμό τοπικών αξιωματούχων, αλλά και από την αμεριμνησία και την αναλγησία της καθολικής Ευρώπης, η οποία δεν δεχόταν να συνδράμει στρατιωτικά στην προσπάθεια, αν δεν επέβαλλε τους δικούς της όρους, ως προς την ένωση των δύο εκκλησιών. Κατάφεραν να πατήσουν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ουδέποτε επέτυχαν να καθυποτάξουν την ελληνική ψυχή και το πνεύμα της ορθόδοξης πίστης.
Η Κωνσταντινούπολη δεν έχει υπάρξει μονάχα η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Θεωρείται και πράγματι είναι, το ιστορικό κέντρο αναφοράς ολόκληρου του Έθνους μας και ταυτόχρονα, η καρδιά της Οικουμενικής Ορθοδοξίας.
Οι συνεχείς, ανηλεείς διώξεις των Τούρκων σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης που συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν εντός του δεύτερου μισού του -«πολιτισμένου» κατά τ΄άλλα- εικοστού αιώνα, καθώς και η έντονη πίεση που δέχεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο άλλοτε από το τουρκικό κράτος και άλλοτε από το παρακράτος, δεν είναι ικανά να ξεριζώσουν Ελλάδα και Ορθοδοξία από την ιστορική Κωνσταντινούπολη.
Το τραγικό γεγονός της άλωσης μας διδάσκει ακόμη ότι η αλαζονία, η ιδιοτέλεια, η διχόνοια και η ασυνεννοησία ανάμεσα στους Έλληνες πάντοτε επιφέρουν τα χειρότερα δεινά, ειδικότερα δε όταν βρισκόμασταν ενώπιον εθνικών κινδύνων.
Σήμερα, ως χώρα και ως λαός υφιστάμεθα μία πρωτοφανή επίθεση στραγγαλισμού από συγκροτημένα συμφέροντα και μηχανισμούς ξένων οικονομικοπολιτικών κέντρων.
Με απλά λόγια, η Ελλάδα και οι Έλληνες βρισκόμαστε μέσα στη θηλιά μίας σχεδιασμένης οικονομικής υποδούλωσης.
Την ίδια ώρα, ενώ η ελληνική επικράτεια και ιδίως τα μεγάλα αστικά μας κέντρα κυριεύονται από ανεξέλεγκτες μάζες παράνομων μεταναστών, ο ελληνικός πληθυσμός υποφέροντας από ανεργία, φτώχεια και ανέχεια, οδηγείται στην αναγκαστική επιλογή της υπογεννητικότητας και της περαιτέρω συρρίκνωσής του.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά, η εξ ανατολών απειλή παραμένει ζωντανή και παραμονεύει, στον κατάλληλο χρόνο, να ξεδιπλώσει τα επεκτακτικά της σχέδια σε βάρος μας της Πατρίδας μας, μέρος των οποίων ήδη εξυπηρετείται από την προκλητικά εμφανή δράση του γνωστού προξενείου της Κομοτηνής.
Καλούμαστε μόνοι μας να σφαλίσουμε τις διάφορες κερκόπορτες. Εφόσον, η πίστη μας και το γένος μας επέζησαν της τραγωδίας της άλωσης, αλλά και των άλλων μεγάλων ιστορικών τραυμάτων που υπέστη ο εθνικός μας κορμός από την εθνική απελευθέρωση και πέρα, είμαστε ικανοί να τα καταφέρουμε και τώρα.
Με ενότητα και με αποφασιστικότητα, μπορούμε.
Αυτό είναι και το μήνυμα που απευθύνει το Κίνημα των Ανεξαττήτων Ελλήνων με αφορμή την σημερινή επέτειο: Μήνυμα, για ενότητα και αποφασιστικότητα.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου