ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΗΜΑΘΙΑΣ ΚΩΣΤΑ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

«Δεκαετίες τώρα ψηφίσαμε ξαδέλφια, αγράμματους, γλύφτες, ανεπρόκοπους. Ψηφίσαμε γλοιώδεις αναρριχητές, κομπάρσους της κοινωνίας, απάτριδες λασπολόγους, φελλούς εγωιστές. Θα μου πείτε δεν υπήρξαν εξαιρέσεις; σίγουρα. Ναι. Κι αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Πλην των εξαιρέσεων λοιπόν, οι υπόλοιποι που θήτευσαν (και θητεύουν) στα έδρανα της εθνικής αντιπροσωπείας οφείλουν στον εαυτό τους, στα παιδιά της Ελλάδας, στην ελεημοσύνη του Παντοδύναμου, την αναζήτηση οίκτου. Να βάλουν εκουσίως πενθοβραχιόνιο στ’ αριστερό, να παραδώσουν ακίνητα, θυρίδες, αμάξια, κοστούμια, off-shore, αμοιβαία κεφάλαια, και να πάρουν γονατιστοί τον ανήφορο για τον εξοστρακισμό μήπως κι η Ιστορία τους λυπηθεί.
Μέτριοι, άβουλοι, θλιβεροί, στο καλάμι της εξουσίας, άφρονες, χτικιά,
λεζάντα και κουφότητα. Στο παίγνιο της ψηφολείας απευθύνονται σε κρετίνους. Κατάντια αυτοί, συμφορά εμείς, γύρεψαν λαό πολτό, παράσιτα πολυτελείας οι αυλές τους. Δίχως ινδάλματα, χωρίς ιδέες, απαίδευτοι, προσκυνημένοι.
Πορτρέτα και καλά με σηκωμένα μανίκια, κι από ουσία ένα αβυσσαλέο ολοστρόγγυλο μηδενικό. Άπραγοι, χωρίς αποφασιστικότητα, δίχως φιλότιμο, μας έδεσαν στις ράγες, και τρέχουν δήθεν τώρα να μας σώσουν. Αδίστακτοι οι λαοπλάνοι μας μοστράρουν τις δειλίες τους ως τάχα θεσμικές διαδικασίες.
Δεν υποκρίνομαι τον άγιο, δεν προσποιούμαι τον αδέκαστο κριτή, μια θλίψη βγάζω και μια σιχασιά απέραντη για την ευτέλεια διαρκείας. Με σώζουν τα παιδικά βλέμματα της αθωότητας, οι νεανικές συντροφιές που επιμένουν, η πείρα των παλαιότερων που συνιστούν σύνεση και υπομονή, η ψυχή των συνελλήνων που πριν το πλήρωμα του χρόνου βρίσκει ανέκαθεν τη φυσική ισχύ προς την ξαστεριά.»