Εισήγηση ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ στο προσυνέδριο των ΑΝΕΛ στην ΚΟΖΑΝΗ

Εισήγηση ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

\στο προσυνέδριο των ΑΝΕΛ

Κοζάνη 09 Φεβρουαρίου 2013

«Ενέργεια – Περιβάλλον»

Φίλες και φίλοι της Κοζάνης και της Δυτ. Μακεδονίας,

Αποτελεί χαρά μου που βρίσκομαι κοντά σας, δίνοντας το παρών και χαιρετώντας εκ μέρους των Ελλήνων Χριστιανοδημοκρατών το σημερινό προσυνέδριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στην μεγάλη - και θέλω να πιστεύω γόνιμη - πορεία που έχει ξεκινήσει προς το Ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος.

Γνωρίζω καλά, από παλιά, τις σκέψεις και τις προθέσεις του Πάνου Καμμένου για τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να λειτουργούν τα κόμματα στην Ελλάδα και εν γένει, η Δημοκρατία μας.

Και πραγματικά πιστεύω ότι σε αυτή την πολύ δύσκολη όσο και κρίσιμη εποχή για την πατρίδα, άνθρωποι με την φλόγα και την καθαρή ματιά του Πάνου είναι πολύτιμοι για τον τόπο.

Έναν τόπο που όλοι θέλουμε να ξαναπάρουν στα χέρια τους οι Έλληνες, ξεφεύγοντας από την μέγγενη των άδικων και αναποτελεσματικών μνημονίων της υποτέλειας και της φτώχειας.

Και για να συμβεί αυτό δεν υπάρχουν ουρανοκατέβατες ή μαγικές λύσεις.

Η μόνη λύση είναι η συσπείρωση όλων των δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων σε ένα κοινό μέτωπο, με έναν κοινό στόχο:

Την αποτίναξη των δεσμών της μονόπλευρης λιτότητας που όλοι μίσησαν… μέχρι να γίνουν κυβέρνηση.

Εγώ, επειδή ίσως είμαι… «άλλο φρούτο», εξακολούθησα να τη μισώ και όταν πήρα θέση σε κυβέρνηση.

Και γι’ αυτό πολύ γρήγορα, τους επέστρεψα την καρέκλα που μου έδωσαν.

Δεν μάχομαι επί 30 χρόνια στην πολιτική για να λέω άλλα προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά, ούτε για να εξαργυρώσω την εμπιστοσύνη των πολιτών με μία καρέκλα.

Η τιμή, η συνέπεια, η πατριωτική ευθύνη δεν έχουν αντίτιμο, φίλες και φίλοι!

Και ξέρω πως με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται και ο Πάνος Καμμένος.

Και το έχει αποδείξει…

Γι’ αυτό συμφωνούμε και οι δύο.

Γι’ αυτό και βρεθήκαμε πάλι στην ίδια πλευρά του αγώνα για μία Ελλάδα, της οποίας την ευθύνη θα αναλάβουν οι καθαροί, οι έντιμοι και οι αποφασισμένοι.

Αυτοί που δεν χρωστούν και δεν ξεπληρώνουν λογαριασμούς στους διαδρόμους της διαπλοκής!

Αυτή είναι η δημόσια και ανοικτή πρόταση και πρόσκληση των Χριστιανοδημοκρατών της Ελλάδας στις πολιτικές δυνάμεις της νέας ευθύνης.

Και αυτή την προοπτική δεσμεύτηκα να υπηρετήσω, συμφωνώντας με τον Πάνο, ότι ένας είναι ο εχθρός:

Ο ανθελληνισμός!

Από όποιον και με όποιον τρόπο και αν εκφράζεται, εντός ή εκτός Ελλάδας.

Ακόμα και από κάποιους από όσους που ορκίστηκαν να υπηρετούν την πατρίδα και τον λαό της, αναρριχόμενοι στα πιο ψηλά σκαλοπάτια της εξουσίας…

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Στόχος μου δεν είναι να κουράσω με μακρόσυρτες πολιτικές αναλύσεις και ομιλίες.

Σε αυτή την διαδικασία των προσυνεδρίων, πολύ μεγαλύτερη αξία έχουν οι απόψεις και οι προτάσεις που θα διατυπωθούν από την βάση, τους τοπικούς φορείς και τους πολίτες.

Γι’ αυτό θα καταθέσω μόνο λίγες σκέψεις που αφορούν την θεματική του σημερινού προσυνεδρίου, που κάθε άλλο παρά τυχαία εδώ στη Κοζάνη, αφορά την ενέργεια και το περιβάλλον.

Και πρώτα – πρώτα, θέλω ξεκάθαρα να πω ότι η ενεργειακή στρατηγική οποιασδήποτε χώρας στις μέρες μας είναι ζωτικής σημασίας και απολύτου προτεραιότητας.

Η ενεργειακή αυτάρκεια μίας χώρας, είναι απολύτως συνυφασμένη με την οικονομική αυτάρκεια και κατά επέκταση με την ίδια την εθνική ανεξαρτησία!

Γι’ αυτό και αποτελεί κάτι παραπάνω από τραγικό λάθος - θα έλεγα αμέλεια στα όρια της εθνικής μειοδοσίας - το γεγονός πως η Ελλάδα, μετά από τόσα χρόνια, παραμένει ακόμα και σήμερα χωρίς εθνική ενεργειακή πολιτική.

Δυστυχώς, η χώρα μας άγεται και φέρεται στα θέματα της ενέργειας, βλέποντας άλλοτε… όνειρα πράσινης ανάπτυξης και άλλοτε κοιμώμενη απλώς, νομίζοντας πως μπορεί να παραμένει ανεξάρτητη και ισχυρή ενώ είναι απολύτως εξαρτώμενη από τις εισαγωγές ενεργειακών πόρων.

Στην Ελλάδα επίσης, επί χρόνια, έχουμε… κατορθώσει να μπερδέψουμε τα αυτονόητα και να μοιραζόμαστε σε χαρακώματα, έχοντας φτάσει στο σημείο να πιστεύουν πολλοί ότι η ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος είναι μεταξύ τους ασύμβατες και αντιμαχόμενες έννοιες.

Ψέμα!

Τεράστιο ψέμα, φίλες και φίλοι…

Ασφαλώς και υπάρχει ανάπτυξη με περιβαλλοντική συνείδηση. Μάλιστα, εκεί που η περιβαλλοντική συνείδηση πάει… περίπατο είναι σε συνθήκες υπανάπτυξης, σαν και αυτές στις οποίες ζούμε τώρα!

Η μεγαλύτερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος υπάρχει στις υπανάπτυκτες χώρες και εκεί όπου οι άνθρωποι δεν ευημερούν. Δείτε, ως παράδειγμα, τι συμβαίνει αυτή την περίοδο σε όλες τις μεγαλουπόλεις της χώρας, που τις πνίγει η αιθαλομίχλη λόγω της… φαεινής μνημονιακής ιδέας να αυξηθεί ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Και στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να διατυπώσω και μία ακόμα άποψη, ξεκαθαρίζοντας έναν ακόμα μύθο κατά την άποψή μου.

Μία σωστή εθνική στρατηγική στην ενέργεια, ξεκινάει από την πιο φθηνή πρώτη ύλη στην χώρα.

Και ποια είναι αυτή στην Ελλάδα μέχρι τώρα, αν όχι ο λιγνίτης, φίλες και φίλοι;

Πιστέψτε με, σέβομαι και ασπάζομαι πολύ περισσότερο από πολλούς που παριστάνουν τους οικολόγους και τους «πράσινους», το πρόβλημα των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος που έχει η διαδικασία εξόρυξης και χρήσης του λιγνίτη, όπως συμβαίνει σήμερα στην χώρα.

Αλλά, ρωτάω:

Φταίει ο λιγνίτης γιατί δεν λαμβάνονται όλα τα σύγχρονα μέτρα προστασίας του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος; Φταίει το «εργαλείο» ή αυτός που το χρησιμοποιεί;

Φίλοι μου, πιστεύω πως η απάντηση είναι ξεκάθαρη.

Και πιστεύω επίσης, διορθώστε με παρακαλώ αν κάνω λάθος, πως αυτή εδώ η περιοχή, η Δυτική Μακεδονία, θα υποστεί ένα τεράστιο οικονομικό και αναπτυξιακό πλήγμα αν απωλέσει τον ενεργειακό χαρακτήρα της.

Επαναλαμβάνω:

Η μεγαλύτερη απειλή για το περιβάλλον είναι η αναπτυξιακή ασφυξία, η φτώχεια και η ανεργία.

Και είναι τεράστιο λάθος, μία χώρα να αποκηρύσσει την πιο φθηνή ενεργειακή πρώτη ύλη της, προτού καταφέρει επαρκώς να την αντικαταστήσει με άλλη.

Γιατί, δεν λέω όχι σε καμία μορφή ενέργειας και φυσικά, τάσσομαι και εγώ υπέρ της πλέον ανώδυνης, μη επιβλαβούς και μη επιζήμιας μορφής ενέργειας.

Αλλά, ειλικρινά, ρωτάω:

Ποια είναι αυτή;

Υπάρχει τέτοια μορφή ενέργειας;

Ακόμα και η λεγόμενη «πράσινη ενέργεια», έχει όχληση και αφήνει και κατάλοιπα, έστω σε πολύ μικρότερο βαθμό.

Και πάλι όμως, θα πω:

Μακάρι να μπορούσαμε να γίνουμε Δανία.

Μία μικρή χώρα που μας εκπλήσσει με τις επιδόσεις της στην ενέργεια και την προστασία του περιβάλλοντος.

Από το 1970 μέχρι σήμερα έχει σχεδόν το ίδιο επίπεδο κατανάλωσης ενέργειας παρά την οικονομική της μεγέθυνση, κατά την ίδια περίοδο, σε ποσοστό 75% περίπου με εργαλείο τη συνεχή μείωση της ενεργειακής έντασης.

Η Δανία πετυχαίνει όλους τους στόχους της Ε.Ε. για βιώσιμη ανάπτυξη και εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, αλλά το 2008 το μερίδιο των Ανενώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Δανία ήταν 27%.

Και στην Ελλάδα ήταν μόνο 5%...

Σε ποιά… Ελλάδα;

Σε αυτή που πριν λίγο καιρό αποφασίζει να αυξήσει την φορολόγηση και στα φωτοβολταϊκά και να χαμηλώσει τις τιμές για κάθε παραγόμενη μονάδα ενέργειας!

Σε μια χώρα, δηλαδή, που τίποτα δεν ισχύει όπως αρχικά συμφωνήθηκε και που καμία κυβέρνηση δεν ακολουθεί μέχρι τέλους, ένα πραγματικά ελληνικό στρατηγικό σχέδιο…

Αυτά βλέπω και αυτά ξέρω, φίλες και φίλοι.

Ένα κράτος με νόμους – φυσαρμόνικα.

Που δεν έχει την ικανότητα να προστατέψει τις εθνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, που δεν έχει τα… guts (γκατς), που λένε και οι Αμερικάνοι, να προχωρήσει δυναμικά στην εύρεση και νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών - ήμασταν την περασμένη εβδομάδα στην Καβάλα και μιλάγαμε για το ελληνικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο – και το οποίο, εν τέλει, δένεται όλο και πιο σφιχτά με τα δεσμά των ξένων, που αν μας κλείσουν τη στρόφιγγα… θα πεθάνουμε.

Αυτή τη χώρα θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε;

Φυσικά και όχι!

Πρόσφατα, ο ανεξάρτητος οργανισμός Φρέϊζερ, κατέταξε την Ελλάδα στην 93^η θέση, σε σύνολο 147 χωρών, με βάση την ελκυστικότητά της για επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας.

Πιο κάτω και από αφρικανικά κράτη, όπως η Νιγηρία, η Ουγκάντα και η Μοζαμβίκη, τα οποία χαρακτηρίζονται από ασταθή πολιτικά καθεστώτα, αλλά διαθέτουν πλούσια κοιτάσματα στο έδαφος και τις θάλασσές τους.

Και αυτό συμβαίνει όταν η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι οι επενδύσεις που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2020, στην Ευρώπη μόνο σε μονάδες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας θα είναι πάνω από 30 δις!

Και πάνω από 120 δις θα είναι οι επενδύσεις σε όλες τις μορφές ενέργειας:

Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ΑΠΕ, βιομάζα, κλπ.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι την ώρα που στην Ευρώπη συντελείται μια κοσμογονία, εμείς που χρειαζόμαστε περισσότερο από καθέναν νέες επενδύσεις και ανάπτυξη… πιπιλάμε το δάχτυλο και αφήνουμε το ενεργειακό παιχνίδι να το παίζουν μόνο οι άλλοι.

Κατά τα άλλα, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς «φωστήρες» μας, η Ελλάδα μπορεί να πετύχει την ανάκαμψη…

Αν τη δείτε ποτέ , έτσι όπως το πάνε, να μου τρυπήσετε τη μύτη…

Φίλες και φίλοι, θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα.

Για τον ανεκμετάλλευτο ορυκτό και υποθαλάσσιο ενεργειακό μας πλούτο, για τους αγωγούς φυσικού αερίου, κυρίως όμως για το πώς μπορούμε να πετύχουμε την παράλληλη εκμετάλλευση όλων αυτών των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πηγών με την διατήρηση του φυσικού πλούτου μας και την προστασία της υγείας και της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Ξέρετε, σε άλλες χώρες, τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τα εργοστάσια επεξεργασίας σκουπιδιών είναι μέσα σε κατοικημένες ζώνες, που κάθε άλλο παρά υποβαθμισμένες είναι.

Εκεί όμως, όταν θεσπίζουν περιβαλλοντικούς όρους, τους τηρούν.

Και οι παραβάτες πληρώνουν πανάκριβα, ενώ και τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση διαρκών ελέγχων στην λειτουργία αυτών των μονάδων.

Εν πάση περιπτώσει, δεν θέλω να μακρηγορήσω περισσότερο. Θέλω μόνο να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες του προσυνεδρίου της Κοζάνης, που θα συμβάλλει στην διαμόρφωση μίας ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης των Ανεξάρτητων Ελλήνων για τα θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος.

Το σίγουρο είναι πως χρειαζόμαστε φρέσκες ιδέες και νέα μυαλά για να πετύχουμε πραγματικά να αλλάξουμε αυτό τον τόπο. Είμαι πεπεισμένος πλέον ότι ο «παλιός κόσμος», όπως εκφράζεται και από τη σημερινή συγκυβέρνηση, καταρρέει.

Γι’ αυτό και δεν περιμένω τίποτα καλύτερο από αυτή την κυβερνητική θητεία.

Οι ελπίδες και οι προσδοκίες μου βρίσκονται στο κοντινό αύριο, που πιστεύω πραγματικά ότι θα φέρει νέα δεδομένα και νέες δυνάμεις στο προσκήνιο.

Δεν είναι μόνο ο Πάνος, εγώ, εσείς…

Είμαστε πάρα πολλοί και γινόμαστε όλο και περισσότεροι όσοι πιστεύουμε πως πρέπει να σταθούμε όρθιοι στην σημερινή καταιγίδα και έτοιμοι, όταν έρθει η ώρα, να διαμορφώσουμε το νέο σχέδιο για την πατρίδα.

Και αυτό κάνουμε.

Μια νέα μεγάλη συμμαχία για την Ελλάδα οικοδομείται μέρα με την μέρα και ώρα με την ώρα, σε κάθε περιοχή της χώρας.

Μια νέα «φιλική εταιρεία» φτιάχνεται.

Και η απελευθέρωση κοντοζυγώνει.

Πιστέψτε το!

Σας ευχαριστώ πολύ.